Pas geleden kwam er bij mij een vraag binnen over de voorbedeboeken: Wat was de aanleiding om te beginnen met voorbedeboeken? Een tijdje geleden vertelde iemand dat ze heel dankbaar waren voor de geboorte van een kleinkind. Zo dankbaar, dat dat wel in het gebed genoemd mocht worden. Zo gezegd, zo gedaan. En toen zei een ander gemeentelid: ik wist niet dat dat kon: ik wil ook wel danken voor de geboorte van mijn kleinkind! Zo ontstond het idee voor een voorbedeboek. Hierin kan iedereen zijn zorgen of zijn dank opschrijven, zodat het genoemd kan worden in het grote gebed na de preek. Als er dus iets is waar je dankbaar voor bent of waar je juist voor bidden wilt, ligt het voorbedeboek voor je klaar. In de Kruiskerk ligt het op de tafel bij de tijdschriftenplank en in Echten ligt het op het tafeltje bij de ingang. De ouderlingen van dienst zorgen ervoor dat het voorbedeboek open en klaarligt voor gebeden.
Ds. Sifra Baayen
