Pasgeleden hielp ik een vriendin met verhuizen. Ik vulde de boekenkast en ik zag toen een doos kinderboeken staan. Ik keek welke het allemaal waren en ik zag een boek van Jan Terlouw ‘De koning van Katoren’. Al bladerend herinnerde ik mij het verhaal van Stach weer, de jongen die koning wilde worden in het land Katoren, waar al zeventien jaar de ministers heersen. Hij moet zeven opdrachten vervullen voor hij koning kan worden. Deze opdrachten hebben heel veel te maken met maatschappelijke thema’s (vervuiling, wapenwedloop, bureaucratie), maar ook geestelijke thema’s komen aan bod; Hebzucht, heersen in plaats van dienen en de behoefte aan eenheid;
Maar één van die opdrachten sprak mij opnieuw aan, juist in deze tijd voor Pasen. Stach gaat naar een plaats toe, die heet Ekilibrië. Daar gaat elke avond een man langs de deuren om een aalmoes te vragen. Hij vraagt elke dag een offer, hij neemt geen genoegen met iets wat niet kostbaar is voor de bewoners van het huis. Stach praat met de man en die vertelt dat er elke dag een offer moet worden gebracht: anders valt de stad in een allesverterend vuur. Deze man offert uiteindelijk zichzelf op, waardoor er geen offers meer nodig zijn van de bewoners van Ekilibrië. Deze opdracht is de meest raadselachtige opdracht die Stach moet uitvoeren. Wat bedoelde Terlouw hier toch mee?
Het raakt voor mij aan een christelijk thema: Er wordt in dit verhaal een ultiem offer gegeven: Een man offert zichzelf op uit liefde voor de stad en haar bewoners. En hij voorkomt dat de stad wegteert. En haast niemand weet van zijn offer. Doet u dit aan iemand denken?
Mij deed het denken aan Jezus. Hij zag een bedreiging die niemand anders zo scherp zag: de zonde bedreigt het mensenleven, kan het voorgoed vergallen. Maar de mensen merkten het niet op, ergerden zich soms aan Jezus die maar aan bleef dringen op bekering. Ze snapten niet waarom zonden zo erg waren, waarom Jezus dat zo belangrijk vond.
Jezus zag het wel, en hij gaf zichzelf op uit liefde voor de mensen. Niemand nam het leven van Hem af, maar Hij gaf het uit zichzelf. En de mensen waren behouden. Ook al wisten ze niet hoeveel dat offer had gekost.
Misschien heeft Terlouw dit niet bedoeld, maar ik werd wel aan het lijdensverhaal herinnerd. Door te lezen van de opofferingsgezindheid van die man, raakte mij Jezus’ offer des te meer. Als je in deze tijd voor en rond Pasen rondloopt, valt het pas op in hoeveel verhalen en levens je iets van Jezus weerspiegeld ziet. Het is mooi om het Paasverhaal mee te nemen in ons dagelijks leven en te herkennen.
ds. Sifra Baayen
