Ik kreeg laatst de vraag: wat vind jij het mooiste bijbelverhaal? Het is leuk om daar even over na te denken. Er zijn natuurlijk zoveel verhalen in de bijbel, elk op hun eigen manier mooi. Het is net als een DJ vragen naar zijn favoriete muziek. Maar op dit moment denk ik aan het verhaal van Zacheus, de rijke tollenaar (Lucas 19). Hij was corrupt en hij haalde belasting op voor de Romeinen, dus jullie begrijpen dat hij niet populair was onder zijn volksgenoten. Maar ondanks dat weinig mensen met hem praatten, hoorde hij toch van Jezus die in de stad was. Wat Zacheus hoorde, dat weten we natuurlijk niet. Maar waarschijnlijk iets over bijzondere verteller, genezer, of zoiets. Hij wilde het in ieder geval wel zien: wie zou die Jezus toch zijn! Veel mensen kwamen op Jezus af, dus hij zocht het hogerop: hij klom in een boom. Ver van mensen, ver van hun pijnlijke oordeel, ver van Jezus. Maar vanuit zijn hoge positie zou hij Jezus zien en dat zou genoeg zijn. Maar Zacheus had er niet op gerekend dat Jezus hém zou zien! Zacheus veranderde doordat hij gezien was door Jezus. Gezien door de Mensenzoon, die zoveel goede mensen had om mee te praten. Maar Jezus zag hém, Zacheus zitten! Hij sprak niet neerbuigend, kleinerend over Zacheus of Zacheus’ werk. Jezus vroeg of hij welkom was in Zacheus’ huis. Daarvoor kwam Zacheus de boom uit en hij veranderde zijn leven.
Wat mij raakt in dit verhaal is de ogen van Jezus die Zacheus veranderen. Hij kent de priemende blikken van andere mensen en dat veranderde hem niet. Maar hij ziet Jezus die hem ziet, en dat verandert hem!
Een mooi iets om over na te denken: zit ik ook wel eens in de boom en verwacht ik dat God mij niet ziet? Wat voor blik verwacht ik van Jezus? Is dat dezelfde blik die Zacheus ziet?
Fijne vakantie!
ds. Sifra Baayen
