4 en 5 mei

Durf te durven

Durf te praten
voor hen die de stem niet hadden
stille helden waren
Durf te geloven
in vrijheid
en samen
Durf te hopen
voor hen die de hoop nooit opgaven
voor de toekomst
Durf jij twee minuten stil te zijn?
Dan durf ik te luisteren

 

Elk jaar organiseert het nationale comité 4 en 5 mei een gedichtenwedstrijd onder jongeren.

De 16-jarige Lieve Metzlar uit Leiden zond dit gedicht in dat door de jury werd uitgekozen. Het staat nu op de website van het comité.
Dit gedicht is een treffende oproep om te spreken in naam van mensen zónder stem, om op te komen vóór mensen wier stem niet werd en wordt gehoord.
Dit gedicht is een duidelijk appèl aan ons allen om op 4 mei te blijven geloven in het ideaal van vrijheid en de hoop op een wereld van vrede en gerechtigheid niet op te geven.

In de stilte van 4 mei laten we onze gedachten gaan naar het veelbewogen verleden dat onze ouders en grootouders nog hebben meegemaakt. Dat komt steeds verder van ons af te staan want het is nu 75 jaar geleden.
Tegelijk is tijd in ons gedenken ook betrekkelijk want het gaat om mensen zoals wij. Mensen wier leven toen op barbaarse wijze onmogelijk werd gemaakt, afgekapt en vernietigd. Mensen die zich destijds niet konden voorstellen dat andere mensen tot zoiets in staat zouden zijn.
Het onvoorstelbare gebeurde tóch zoals wij inmiddels maar al te goed kunnen weten.

In ons gedenken mogen we ons verbonden voelen met allen die daar 75 jaar geleden ook in geloofden en er vaak hun leven voor moesten gegeven.
Maar we staan in ons gedenken ook naast allen die vandaag hun nek uitsteken voor mensenrechten en opkomen voor mensen die worden onderdrukt, volkeren die geen eigen plek onder de zon mogen hebben.

Wij gedenken in eerbied en ontroering.
In stilte komen namen, gezichten en gebeurtenissen even dichterbij.
Laten wij vanuit de ándere stilte van het gedenken dit jaar bewuster dan ooit tevoren verder leven als verantwoordelijke mensen, in ons dorp, in ons land, in de wereld van God. Leven mét en voor elkaar, in vrijheid én verbondenheid.

Ds. Evert van der Veen.